กว่านักปิงปองจะประสบความสำเร็จต้องมีความมุมานะ ตั้งใจฝึกฝนอย่างจริงจัง ซึ่งคำว่าจริงจังนี่ต้องเป็นไปในทางที่ถูกต้องด้วย ถ้าฝึกซ้อม multi ball ที่ผู้สอนป้อนลูกมาให้อย่างจริงจัง แต่ไม่ได้หาทางปรับปรุงท่าทางการตีให้ดีขึ้น จะทำให้ยังคงใช้ท่าตีแบบผิดๆแล้วยิ่งติดแน่นแก้ไขยากยิ่งขึ้นไปอีก กลายเป็นนิสัยสันดานติดตัวไปตลอด

นิสัยสันดานที่ไม่ดีใช่ว่าแก้ไม่ได้ หากมีความตั้งใจ ต้องการแก้ไขท่าตีให้ถูกต้อง ทุกครั้งที่ฝึกต้องพยายามฝืน เลิกตีท่าเดิม แน่นอนว่าช่วงแรกต้องรู้สึกอึดอัดเพราะยังตีไม่ถนัด หลายคนพอลงแข่งแล้วแพ้เพราะยังตีท่าใหม่ไม่ถนัด ด้วยเหตุที่อยากชนะเลยหยุดความตั้งใจแล้วหวนกลับไปตีท่าทางแบบผิดต่อไปอีก โดยเฉพาะผู้อาวุโส นักปิงปองที่มีอายุมาก มักอ้างว่าตัวเองแก่เกินไปที่จะแก้แล้ว

ขอให้พยายามแก้ไข ค่อยๆแก้ทีละนิดย่อมดีกว่าไม่แก้ไขเลย ทุกอย่างแก้ได้หากตั้งใจจริง

นักปิงปองหลายคนมีความเชื่อว่าท่าทางการตีปิงปองของตัวเองดีอยู่แล้วโดยไม่รู้ตัวว่ายังมีข้อผิดพลาดอยู่อีกมาก คนไทยก็มีนิสัยเสียที่ปากกับใจไม่ค่อยตรงกัน มักชอบชมแต่ไม่ยอมติ พอได้ยินแต่คำชมว่าตีดีแล้ว ท่าสวยแล้ว คนฟังเลยเหลิง เลิกฝึกเบสิก ไม่หาทางปรับปรุงท่าตีแบบเดิมๆของตัวเองให้ดีขึ้น

สาเหตุหนึ่งที่นักปิงปองไม่เอาจริงจังในการฝึกกันมากนัก เพราะไม่เคยเห็นการฝึกซ้อมที่เอาจริงเอาจังมาก่อน เวลาฝึกซ้อม ในห้องฝึกต้องห้ามพูดจาหรือส่งเสียงร้องรบกวนสมาธิ ถึงไม่ได้ลงสนามฝึกก็ต้องตั้งใจนั่งดูเพื่อนๆคอยสังเกตว่าเขาตีแบบใดหรือไม่ก็ต้องช่วยเดินเก็บลูก

การตั้งใจฝึกอย่างเต็มที่ในเวลาเพียง 2 ชั่วโมงต่อวันถือว่าเพียงพอแล้ว ส่วนการฝึกที่ไม่เอาจริง ตีเล่นๆมากกว่าเอาจริง ตีไปคุยไป ฝึกไปก็แทบไม่ได้อะไร