ทำไมฝึกหนักแทบตายก็ยังไม่เก่งเสียที ?

แน่นอน คำตอบที่ตอบกันก็คือ ยังฝึกซ้อมไม่พอ ต้องฝึกแล้ว ฝึกอีก ซ้อมแล้ว ซ้อมอีก แต่ถ้ายังไม่สามารถจัดองค์ประกอบของร่างกายให้ถูกต้อง ต่อให้ฝึกหนักแสนหนักก็ไปได้ไม่ไกลนักหรอก

จากวิดีโอนี้สังเกตอะไรได้บ้าง อะไรคือสิ่งที่ทำให้นักกีฬาจีนสามารถเคลื่อนที่ได้เร็ว ตีลูกต่อเนื่องได้โดยไม่เสียสมดุล ซึ่งตามปกติยิ่งต้องการตีลูกแรง ยิ่งต้องใช้แรงที่ส่งมาจากขาสู่ลำตัวแล้วไปสิ้นสุดที่ปลายไม้ปิงปองตามลำดับ แต่การออกแรงที่ทำให้จุดศูนย์ถ่วงของร่างกายเคลื่อนกลับไปกลับมา ระหว่างข้างหลัง-ข้างหน้าหรือข้างซ้าย-ข้างขวา ย่อมทำให้เสียเวลาในการเคลื่อนไหว

นอกจากนี้การมองว่าคู่ต่อสู้โต้กลับมาอย่างไรเป็นเรื่องสำคัญมาก ดังนั้นในการตีลูกทุกลูก แม้สายตาต้องมองที่ลูกปิงปองที่วิ่งมาจนกระทั่งกระทบไม้ของเราออกไปก็ตาม แต่สายตาของนักปิงปองจีนยังคงมองไปข้างหน้าได้เสมอ เขาทำได้อย่างไร

เพื่อทำให้นักปิงปองสามารถรักษาสมดุลของร่างกายและจุดศูนย์ถ่วง จากวิดีโอนี้จะเห็นว่านักปิงปองจีนใช้การถ่ายน้ำหนักจากเท้าไปสิ้นสุดที่เอว ส่วนลำตัวตั้งแต่เอวถึงไหล่มีการขยับบ้างเล็กน้อยเท่านั้น ลำตัวอาจจะเอียงไปข้างหลังหรือด้านข้างบ้างในช่วงอัดแรงแต่พอปล่อยแรงออกไปจะเคลื่อนแนวลำตัวมาตั้งฉากกับพื้นไว้เสมอ กลายเป็นท่าเตรียมพร้อมสำหรับตีลูกถัดไปได้ทันที

เมื่อใช้แรงจากเอวถึงไหล่น้อยลงก็ต้องเสริมแรงจากการถ่ายน้ำหนักจากขาสู่เอวให้มากขึ้น ในการตีโฟร์แฮนด์ในจังหวะทิ้งน้ำหนักไปที่เท้าขวานั้นจะงอเข่าขาซ้ายพับลงไป เพื่อทำให้น้ำหนักตัวส่วนใหญ่ทิ้งไปที่เท้าขวา

พอดีดเท้าขวาขึ้นก็จะเปลี่ยนมางอเข่าขวาพับลงไปแทนทำให้น้ำหนักตัวถ่ายเทมาที่ขาซ้ายเองไปในตัว ช่วยทำให้ไม่ต้องเสียแรงและเสียเวลาในการถ่ายน้ำหนักจากเท้าขวามาเท้าซ้าย

ส่วนการตีแบ็คแฮนด์จะใช้วิธีถ่ายน้ำหนักโดยดีดทั้งสองขาขึ้นพร้อมๆกันแทนที่จะถ่ายน้ำหนักจากเท้าหลังมาเท้าหน้า

เมื่อดูในภาพรวมจะเห็นลำตัวของนักปิงปองจีนเป็นเหมือนกำแพงเมืองจีนที่ตั้งอยู่กับที่แทบไม่เคลื่อนไหว มีแต่ขาและแขนเท่านั้นที่ขยับไปมาอย่างรวดเร็วมากๆพากำแพงเมืองจีนเคลื่อนไปตั้งป้อมปราการรับลูกปิงปองที่ส่งมาได้ทุกที่