หลายครั้งที่ได้ยินคำแนะนำหรือข้อสังเกตว่าพอเหวี่ยงแขนตีลูกพ้นหน้าไม้ออกไปแล้วให้งอแขนทำมุมตรงข้อศอกไว้ที่ 90 องศาหรือไม่ก็บอกว่าเวลาตั้งท่าเตรียมพร้อมให้งอแขนทำมุม 90 องศาเอาไว้เสมอ ทำไมจึงต้องเป็นมุม 90 องศาด้วย จะเป็นมุมอื่นมิได้หรือ

เริ่มแรกต้องเข้าใจก่อนว่าการเหวี่ยงแขนตีลูกปิงปองต้องอาศัยกล้ามเนื้อที่แขนหลายตัวทั้งกล้ามเนื้อด้านหน้าแขน(biceps)ที่เห็นชัดเวลาเราเบ่งกล้าม และกล้ามเนื้อท้องแขน(triceps)พร้อมกันไป ถ้างอแขนเข้าหาหัวไหล่(concentric contraction) จะอาศัยการหดตัวของกล้ามเนื้อ biceps พร้อมกับการยืดตัวของกล้ามเนื้อ triceps แต่ถ้ายืดแขนเยียดตรงออกไป(eccentric contraction) กล้ามเนื้อทั้งสองจะยืดหดกลับกัน

จากการวิจัยพบว่าจังหวะที่แขนเหยียดออกไป(eccentric contraction) นั้นกล้ามเนื้อจะสร้างพลังได้มากกกว่าแบบอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเหยียดแขนจะให้พลังมากกว่าการงอแขนเข้า (concentric contraction) ถึง 3 เท่าและกล้ามเนื้อจะให้พลังได้สูงสุดเมื่อทำมุมข้อศอก 90 องศาโดยประมาณ

• การตีโฟร์แฮนด์ ควรใช้แรงจากการเหวี่ยงแขนท่อนบนเป็นหลักโดยใช้หัวไหล่เป็นจุดหมุน เสริมด้วยแรงจากการตวัดพับแขนท่อนล่างที่มีข้อศอกเป็นจุดหมุน
• การตีแบคแฮนด์ ควรใช้แรงจากการตีที่เหยียดแขนออกเป็นหลักเพราะสร้างแรงได้มากกว่าการงอแขนเข้า เสริมด้วยแรงเหวี่ยงแขนท่อนล่างที่ใช้ข้อศอกเป็นจุดหมุน

อย่างไรก็ตามยังขึ้นกับความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ biceps หรือ triceps ด้วยว่าส่วนใดมีมากกว่ากัน

ในอีกแง่หนึ่ง พอ follow through การเหวี่ยงแขนออกไปแล้ว กลับมาตั้งท่าเตรียมพร้อมโดยงอแขนไว้ที่มุม 90 องศา จะช่วยทำให้สามารถขยับแขนเหยียดออกเพื่ออัดแรงตีลูกยาวหรือจะพับแขนเข้าเพื่อออกแรงตีลูกสั้นได้อย่างรวดเร็ว ทั้งนี้มุมอาจมากกว่าหรือน้อยกว่า 90 องศาบ้างเล็กน้อยตามแต่สรีระของแต่ละคน และยกไม้ให้สูงกว่าระดับของข้อศอกไว้เสมอเพื่อช่วยในการอัดแรงได้ทันทีเมื่อปล่อยไม้ลง

นอกจากนี้หากงอแขนไว้ที่มุมคงที่ 90 องศาไว้ตลอดหรือขยับเพียงเล็กน้อยแล้วใช้แรงเหวี่ยงจากหัวไหล่และเอวโดยไม่สะบัดข้อมือ จะช่วยทำให้ตีลูกโฟร์แฮนด์แรงและแม่นยำได้ง่ายขึ้น เพราะไม่ต้องพะวงกับลำดับการใช้กล้ามเนื้อจากหลายส่วนประกอบกันในการถ่ายทอดแรงจากกล้ามเนื้อส่วนใหญ่ไปส่วนย่อย