1. กลัวตีไม่โดนลูกปิงปอง
2. กลัวว่าตีไปแล้วจะกลับมาตั้งหลักไม่ทัน

กลัวทั้งสองอย่างนี้เป็นความกลัวของนักปิงปองหน้าใหม่ ทำให้ใช้วงสวิงสั้นๆรอให้ลูกวิ่งมาโดนไม้แล้วจึงเหวี่ยงแขนออกไป และไม่กล้าถ่ายน้ำหนัก ทำให้ไม่สามารถตีลูกได้แรงและไม่แม่นยำ เมื่อไม่กล้าถ่ายน้ำหนักจะทำให้ไม่มีแรงผลักจากเท้าให้กลับมาตั้งหลักตีลูกต่อไป ทำให้ต้องยืนใกล้ติดโต๊ะเอาแต่ตีลูกสั้นๆ ตีลูกยาวๆไม่เป็น

วงสวิงมีหลายจังหวะประกอบกัน

1. จังหวะ back swing เป็นการเหวี่ยงแขนอัดแรงไปข้างหลัง
2. จังหวะ forward swing เป็นการเหวี่ยงแขนไปข้างหน้า ซึ่งแบ่งเป็น 3 ส่วน ได้แก่
   1. จังหวะเร่งแรงก่อนลูกกระทบไม้
   2. จังหวะที่ลูกกระทบไม้ (dwell time) ซึ่งมีความเร็วของการเหวี่ยงของไม้สูงสุด
   3. จังหวะเหวี่ยงไม้ตามลูกออกไป (follow through)

นักปิงปองที่ชำนาญมีวงสวิงในจังหวะ back swing และ follow through ที่ยาวกว่านักปิงปองหน้าใหม่ ทำให้สามารถอัดแรงจากลำตัวและแขนได้มาก เมื่อปล่อยแรงออกไปจึงตีลูกได้แรงและเร็ว ส่วนความแม่นยำได้จากการฝึกจังหวะที่ไม้กระทบลูกปิงปองให้ลูกอยู่บนไม้ได้นานกว่าปกติแล้ว follow through พร้อมกับถ่ายน้ำหนักไปตามทิศทางที่ต้องการส่งลูกออกไป

จังหวะที่ไม้กระทบลูกต้องเป็นจังหวะที่ไม้เคลื่อนที่เร็วสูงสุด พอไม้กระทบลูกแล้วต้องลดความเร็วของไม้ลงเพื่อไม่ให้สูญเสียแรงโดยไม่จำเป็น ต่างจากนักปิงปองที่เพิ่งเริ่มฝึกมักเร่งออกแรงจากจังหวะที่ลูกมากระทบไม้ก่อน ทำให้ไม่กล้าเหยียดแขนเพิ่มรัศมีวงสวิง จึงตีไม่ได้แรง แล้วใช้ follow through ระยะสั้นเพื่อหยุดไม้ไม่ให้ไปไกลเพราะจะเสียสมดุล มีท่าตีเหมือนกระชากไม่สวยงาม

ช่วง follow through ยิ่งยาว ทำให้ลูกอยู่บนหน้าไม้นานขึ้น ช่วยทำให้ตีลูกไปลงตำแหน่งที่ต้องการได้แม่นยำมากขึ้น

การฝึกที่จะช่วยให้สามารถ back swing ได้ยาว ไม่ใช่ว่าวง back swing ยาวขึ้นแล้วต้องฝึกตบลูกแรงๆอย่างที่มักเข้าใจผิดกัน หากต้องฝึกขยับตัวไปตั้งท่าเตรียมพร้อมให้เร็วขึ้นไว้ก่อนล่วงหน้าที่ลูกจะข้ามเน็ตกลับมา จะได้มีเวลาพอในการเหวี่ยงแขนอัดแรงได้ยาวขึ้น หาตำแหน่งของท่าเตรียมพร้อมซึ่งต้องมีระยะห่างจากจุดกระทบลูกพอดีที่จะปล่อยแรงเหวี่ยงแขนออกไปให้ลูกกระทบกลางหน้าไม้สวนทางกับทิศทางที่ลูกวิ่งมา จึงต้องอาศัยการคาดการณ์ทิศทางของลูกที่วิ่งมาว่าจะยาวหรือสั้นและลงโต๊ะแล้วจะกระเด้งไปทางไหน

ควรฝึกขยายวงสวิงในจังหวะ back swing และ follow through ให้ยาวขึ้น ไม่ว่าจะใช้ในการตีลูกแรงหรือค่อยก็ตามเพื่อฝึกควบคุมการปล่อยแรงให้ได้ดังใจ