วิธีจับไม้ปิงปองที่ดีต้องสามารถตีได้สะดวกทั้งโฟร์แฮนด์และแบ็คแฮนด์ ไม่ต้องบิดมือปรับหน้าไม้ต่างไปจากเดิม ครูจันทร์ ชูสัตยานนท์สอนต่างไปจากยุคนี้ตรงที่ให้ฝึกเลื่อนนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นลงแล้วแต่ว่าจะตีด้านไหน ถ้าตีโฟร์แฮนด์ให้เลื่อนนิ้วชี้ขึ้นไปทางกลางไม้ให้มากขึ้นหน่อยส่วนนิ้วโป้งให้เลื่อนลง ถ้าตีแบ็คแฮนด์ให้เลื่อนนิ้วชี้ลงแล้วเลื่อนนิ้วโป้งขึ้น นักปิงปองลูกศิษย์แต่ละคนจะฝึกเลื่อนนิ้วขี้นลงจนหน้ายางถูกเสียดสีเป็นมันวาว ซึ่งวิธีเลื่อนนิ้วจะช่วยให้สามารถควบคุมหน้าไม้และตีลูกได้แม่นยำขึ้นมากเพราะไม้และยางปิงปองยุคก่อนมีคุณสมบัติด้านการควบคุมน้อยกว่าไม้และยางยุคนี้ sweet spot มีขนาดเล็กต้องตีให้ถูกตรงกลางไม้จึงจะได้แรงและควบคุมดีที่สุด ความรู้สึกของนิ้วที่สัมผัสกับหน้ายางจะช่วยบอกมุมของหน้าไม้ที่ตีอยู่ได้ชัดเจน และนิ้วที่พยุงหน้าไม้ไว้พอตีลูกแรงๆหน้าไม้จะไม่สั่น

แม้ไม้ปิงปองและยางปิงปองยุคใหม่มีคุณสมบัติที่ดีขึ้น มีขนาด sweet spot กว้างขึ้น วิธีการตีก็รวดเร็วและรุนแรงกว่าแต่ก่อนมาก จนแนะนำกันว่าไม่ต้องเลื่อนนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นลงอย่างสมัยก่อนก็ตาม แต่ยังต้องให้ความสำคัญกับน้ำหนักที่ใช้กดจากนิ้วชี้กับนิ้วโป้ง เช่น ถ้าตี Backhand Slow Loop ต้องให้น้ำหนักกดจากนิ้วโป้งมากกว่านิ้วชี้ ส่วนการตี Backhand Loop ธรรมดาต้องให้น้ำหนักกดจากนิ้วชี้และนิ้วโป้งสมดุลกัน

การวางนิ้วชี้หรือนิ้วโป้งยังชี้ให้เห็นจุดแข็งและจุดอ่อนของคู่ต่อสู้อีกด้วย เช่น ถ้าวางนิ้วชี้ไว้สูงถึงกลางหน้าไม้ไว้ตลอดแสดงว่าเตรียมไว้สำหรับตีโฟร์แฮนด์ แต่จะตีลูกทางด้านแบ็คแฮนด์ไม่ถนัดโดยเฉพาะลูกสั้นบนโต๊ะ หรือถ้าจับไม้ปิงปองโดยบิดหน้าไม้ให้คว่ำมากกว่าปกติเพื่อหวังจะใช้กับการตีด้วยท่าใดท่าหนึ่งย่อมทำให้ตีท่าอื่นได้ยากขึ้นหรือควบคุมทิศทางได้ลำบากขึ้น