เห็นนักปิงปองทีมชาติประกาศใน facebook ว่า เจ็บโน่นเจ็บนี่แล้วไม่อยากพัก กลัวฝีมือจะตก จึงต้องเตือนว่า พักบ้างดีกว่า รักษาตัวให้หายก่อนแล้วจึงกลับมาซ้อมใหม่ ถ้าไม่ยอมหยุดพักแล้วฝืนซ้อมแบบเดิมอีก อาจกลายเป็นปัญหาเรื้อรังที่แก้ไม่หาย ต้องเข้าผ่าตัดแล้วแผลกลายเป็นพังผืด อดเล่นอย่างถาวรไปเลย

ที่จริงการพักไม่ต้องรอให้เจ็บตัวเสียก่อนหรอกครับ หลังจากการซ้อมทุกครั้งควรพักเสมอเพื่อให้เวลากล้ามเนื้อได้ฟื้นตัว อย่างน้อยต้องพักเพื่อรอให้หายปวดกล้ามเนื้อ

จะพักเมื่อไหร่ จะพักนานแค่ไหน ช่วงพักจะทำอะไร ขึ้นกับว่าคุณวางแผนฝึกซ้อมเพื่อทำอะไร

การฝึกซ้อมที่ดีต้องทำอย่างจริงจัง ซ้อมอย่างหนัก ใช้เวลาให้คุ้มค่าย่อมดีกว่าการซ้อมแบบขอไปที ถ้าคุณอยากจะเก่งปิงปอง ต้องมุ่งฝึกท่าพื้นฐานให้คล่อง ปรับท่าทางการใช้แต่ละส่วนของร่างกายให้ได้จังหวะ ซ้อมแล้วซ้อมอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่ใช่เล่นไปคุยกันไปแถมเปิดเพลงฟังเสียอีก

จำนวนวันที่ใช้ฝึกซ้อมกับการพัก ควรซ้อมให้ได้เกือบทุกวันสัปดาห์หนึ่งมีเวลาพักบ้าง 1 - 2 วัน

ระยะเวลาที่ใช้ฝึกซ้อมแต่ละครั้ง ต้องเลียนแบบสถานการณ์ที่จะต้องเผชิญเมื่อลงแข่งขัน ทำให้ยากและนานกว่าแข่งจริงเสียอีก แต่เมื่อถึงเวลาพัก ให้พักไม่เกิน 1 นาทีแล้วต้องกลับมาฝึกซ้อมต่อ เพราะในการแข่งขันจะยอมให้พักได้ระหว่างเกมได้แค่ 1 นาทีเท่านั้น

ระยะเวลาพักระหว่างการฝึกซ้อมเล่นแต่ละลูก ต้องไม่ปล่อยให้มีเวลาหยุดคิด เพราะเวลาแข่งจริงกรรมการจะเตือนถ้าใครทำท่าจะถ่วงเวลา

นักปิงปองหน้าใหม่ที่เพิ่งเริ่มฝึกซ้อมอย่างหนัก อาจกำหนดช่วงจำนวนวันในการฝึกซ้อม 2 - 3 สัปดาห์ติดต่อกันแล้วปล่อยให้พักติดต่อกัน 7 วัน จากนั้นจึงค่อยๆเพิ่มจำนวนวันให้มากขึ้นและมีจำนวนวันที่ปล่อยให้พักน้อยลง จนในที่สุดให้ซ้อมอย่างหนักติดต่อกันหลายวันจนถึงวันแข่งขันโดยไม่ต้องมีวันพัก ทดสอบดูว่าร่างกายและจิตใจแข็งแกร่งขึ้นไหม พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับการแข่งขันได้ตลอดเวลาหรือไม่

ในวันที่หยุดพักนั้นอาจปล่อยให้ใช้ชีวิตตามสบายจะทำอะไรก็ได้ หรือถ้าอยากจะมาฝึกซ้อมก็ขอให้ซ้อมเบาๆ เล่นปิงปองกับเด็กหน้าใหม่ ลองท่าอะไรใหม่ๆ ที่สำคัญของการพัก คือ ต้องรู้สึกสบายๆ มีความสุขที่ได้พัก ไม่เครียด

อย่าลืมว่าการฝึกซ้อมจะเกิดผลที่ดี ต่อเมื่อเป็นการฝึกซ้อมอย่างถูกวิธี ในช่วงพักควรหาความรู้เรื่องการเล่นปิงปองจากการดูวิดีโอ อ่านตำราปิงปอง หรือใช้เวลาคิดวางแผนปรับปรุงการเล่นของตัวเองให้ดีขึ้น