วิธีการฝึกซ้อมของจีนที่ทำให้นักกีฬาปิงปองของเขาเก่งขึ้น ไม่ได้เกิดจากการฝึกซ้อมที่ให้นักปิงปองเก่งๆจับคู่มาฝึกตีลูกกลับไปกลับมาอย่างที่เราฝึกกันแต่เพียงอย่างเดียว นักปิงปองแต่ละคนของเขาจะมีคู้ฝึกซ้อมพิเศษของตัวเอง ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นคนเก่ง แต่ต้องเป็นคู่ฝึกซ้อมที่สามารถแก้จุดอ่อนให้กลายเป็นจุดแข็ง รู้จักการส่งลูกยากๆหลายๆแบบให้ได้ฝึกซ้อมกัน
สมัยเด็กๆตอนที่ผมเริ่มเรียนปิงปองกับครูจันทร์ ชูสัตยานนท์ บ่อยครั้งทีเดียวที่ท่านจะมาเป็นครูฝึกซ้อมให้ตัวต่อตัว แม้ท่าทางตีปิงปองของท่านจะไม่สวย ไม่สามารถเหวี่ยงแขนทำท่าทางแบบที่นักปิงปองวัยรุ่นทำกันได้เพราะวัยของท่านมากแล้วก็ตาม แต่ทุกลูกที่ครูจันทร์ส่งมาให้ล้วนมีคุณค่า คอยจี้ให้เห็นจุดอ่อน และสอนวิธีแก้ไขให้อยู่เสมอ
คู่ซ้อมพิเศษไม่จำเป็นต้องเก่งทุกอย่าง ควรหาเพื่อนที่ยินดีจะมาเป็นคนป้อนลูกให้ คนหนึ่งเก่งลูกโยนสูง อีกคนเก่งลูกตัดเป็นมือรับ อีกคนหนึ่งเป็นมือที่เล่นยางแปลกๆพิสดาร ที่สำคัญคือคู่ซ้อมทุกคนล้วนมีเจตนาดี ช่วยหาทางส่งลูกกลับมาให้ได้ฝึกแต่ละท่าซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่ได้มุ่งหวังแต่ว่าตัวเขาเองต้องเก่งกว่า หรือตีเอาแต่ใจเขาเอง
ส่วนสาเหตุที่ต้องฝึกซ้อมตีลูกท่าเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำอีกจนคนดูสงสัยว่า "ไม่เบื่อหรือไง" ไม่ใช่แค่เพื่อตีลูกไปจนกระทั่งสามารถควบคุมทิศทางหรือส่งลูกไปลงยังตำแหน่งที่ต้องการได้อย่างแม่นยำเท่านั้น แต่ต้องฝึกจนกระทั่งเป็น Muscle Memory